De groei van Amsterdam heeft veel consequenties, ook sociale. De stad wordt groter, anoniemer. De eenzaamheid neemt toe. Uit cijfers van de GGD blijkt dat bijna de helft van de Amsterdammers zich in meer of mindere mate eenzaam voelt. Het gaat om maar liefst 300.000 inwoners.
Van die 300.000 mensen, 48 procent van de volwassenen, voelen 80.000 achttienplussers zich zelfs ernstig eenzaam. Zij zijn er slecht aan toe, de eenzaamheid heeft hun leven in de greep.
De eenzaamheid in Amsterdam zal de komende jaren alleen maar toenemen, verwacht hoogleraar Theo van Tilburg, verbonden aan de VU Amsterdam en gespecialiseerd in eenzaamheid. Dat heeft vooral te maken met de groei van de stad. Amsterdam trekt de komende jaren groepen aan die vaak alleen zijn: studenten en expats. Een bestaan in een ander land, ver weg van huis en familie, klinkt avontuurlijk, maar in de praktijk zitten buitenlandse werknemers veelal ’s avonds alleen op de bank.
Het bestaan van expats klinkt avontuurlijk, maar vaak zitten ze alleen op de bank
Ook veel studenten voelen zich verloren in de grote stad. Zo’n 40 procent van de Amsterdammers tussen de 19 en 34 jaar voelt zich matig of sterk eenzaam. En dan is er nog de vergrijzing, waardoor de stad veel ouderen herbergt, een groep die bovengemiddeld eenzaam is.
De toenemende vluchtigheid van het leven in Amsterdam, de in- en uitstroom van studenten, expats en toeristen, leiden tot vervreemding onder de bewoners. Ze weten niet meer wie hun buren zijn, de sociale contacten nemen af.
De gemeente heeft een aanvalsplan opgesteld tegen eenzaamheid. Een sympathiek en noodzakelijk initiatief. Maar een stad die groeit en groeit en steeds meer toeristen en expats trekt, zal de eenzaamheid geen halt kunnen toeroepen. Het is een prijs voor succes waarvan niet iedereen profiteert.
