Prins Bernhard van Oranje groeide uit tot het symbool van de oververhitte huizenmarkt in Amsterdam. De ‘pandjesprins’ is nog altijd het voorbeeld van een belegger de stad onbereikbaar maakt voor jonge huizenzoekers. Is dit terecht?
De Amsterdamse wooncrisis is niet alleen het gevolg van de populariteit van de stad, maar ook van politieke keuzes, betoogt stadsgeograaf Cody Hochstenbach. In Amsterdam is het beleid al jaren gericht op de creatieve klasse en hoge inkomens.
Bouwen, bouwen en bouwen; de politieke partijen willen de komende jaren tienduizenden woningen extra in de stad om de groei van Amsterdam te bolwerken. Wat beloven ze in hun verkiezingsprogramma’s?
In Amsterdam is een rijke handel in huizen ontstaan. Rijke particulieren, ondernemers, vermogende families, huisjesmelkers, professionele partijen bezitten honderden, soms duizenden woningen en winkelpanden, blijkt uit onderzoek dat ik met Maarten van Dun voor Het Parool heb gedaan, op basis van openbare gegevens van het Kadaster.
Amsterdam is de snelstgroeiende gemeente van Nederland. In 2017 kwamen er bijna 12.000 Amsterdammers bij. Ook omliggende gemeenten groeien snel, met alle gevolgen van dien.
Het lukt Amsterdam maar niet om betaalbare woningen te bouwen voor de leraren, verplegers en andere middeninkomens. Dat is een probleem, want de stad heeft deze groep hard nodig.
Het Volkskoffiehuis in de Spaarndammerbuurt is niet meer. Wel rijden de bierfietsen door de straat en opent binnenkort een vestiging van luxesupermarkt Marqt. Even verderop verrijzen 36 nieuwe ‘stadwoningen’ voor ruim 750.000 euro per stuk: de transformatie van de volksbuurt gaat razendsnel. Met dank aan de Houthavens.
