In Amsterdam is een rijke handel in huizen ontstaan. Rijke particulieren, ondernemers, vermogende families, huisjesmelkers, professionele partijen bezitten honderden, soms duizenden woningen en winkelpanden, blijkt uit onderzoek dat ik met Maarten van Dun voor Het Parool heb gedaan, op basis van openbare gegevens van het Kadaster.
De groei van Amsterdam heeft veel consequenties, ook sociale. De stad wordt groter, anoniemer. De eenzaamheid neemt toe. Uit cijfers van de GGD blijkt dat bijna de helft van de Amsterdammers zich in meer of mindere mate eenzaam voelt. Het gaat om maar liefst 300.000 inwoners.
Minister Kajsa Ollongren komt niet in actie tegen de oprukkende macht van beleggers op de Amsterdamse woningmarkt. Ze onderkent dat deze partijen starters op de koopmarkt belemmeren, maar acht landelijke maatregelen ‘niet passend’.
Amsterdam groeit en al die nieuwe Amsterdammers moeten ergens kunnen wonen, dus verrijst de een na de andere woonwijk in de stad. De nieuwste: het Hamerkwartier in Noord. De plek die de meeste Amsterdammers kennen van Hotel de Goudfazant.
Krijgt Geert Wilders toch zijn zin, althans in Amsterdam, de stad die hij zo verfoeit: het aandeel Marokkanen zal in de hoofdstad de komende jaren teruglopen. Net als die van de Turken. Waar Wilders minder blij mee zal zijn is dat ook de ‘autochtone’ Amsterdammers terrein verliezen.
Gezinnen, zo zegt stedelijk geograaf Willem Boterman (UvA) zijn de kanariepieten van de stad. Aan hun gedrag valt af te lezen hoe het met de stad gaat. Als ze blijven, zegt dat iets over de leefbaarheid, de verkeersveiligheid, de kwaliteit van de scholen. Als ze vertrekken is er iets aan de hand. In Amsterdam is dus iets aan de hand. Gezinnen verlaten namelijk de stad.
